Sunday, August 22, 2010

အလင္းအိပ္မက္ ေပ်ာက္ဆံုးခ်ိန္ (၂)

ထြက္သြားပါ
မင္းရဲေနာက္
အေျပး မလိုက္မိေအာင္
ငါ့ေျခေထာက္ေတြ ျဖတ္ထားတယ္။

ေမ့ပါ
မင္းအနာဂတ္ေတြ
လင္းလက္မယ္ဆို
ငါက “ည” အျဖစ္ခံလိုက္မယ္

ရက္စက္ပါ
မင္း Operation လုပ္ဖုိ႔
ငါ့ ႏ်လံုးသားကို ဆြဲထုတ္
“အလြမ္းေဆးရည္” ေတြ စိမ္ထားတယ္။

မုန္းပါ
ေၾကြက်တဲ့ သစ္ရြက္ေတြေတာင္
ငါ့မ်က္ႏွာကို ျဖတ္႐ိုက္တယ္။
ငါးရက္လံုးလံုး
အစာအငတ္ခံ ထားခဲ့ၿပီးမွ
ေကၽြးခဲ့တဲ့ ညေနစာက
တစ္သက္စာလား

ငါ့မ်က္ႏွာသစ္ေရ ကေတာင္
သူ႔ကိုယ္သူ သန္႔စင္ေအာင္လုိ႔တဲ့
ေျမျပင္မွာ လူးလြန္႔ၾကတယ္

ဘာကိုမွ မေတာင္းဆိုလိုပါဘူးကြာ
ငါ့ဘ၀ကိုသာ
ငါ့လက္ထဲ ျပန္ထည့္ေပးပါ။

ၾကယ္စင္ေလး

1 comment:

  1. ...မုန္းပါ
    ေၾကြက်တဲ့ သစ္ရြက္ေတြေတာင္
    ငါ့မ်က္ႏွာကို ျဖတ္႐ိုက္တယ္ ...

    ဟိုက္ !
    လန္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာ ..

    ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
    အုပ္ႀကီး

    ReplyDelete