မ်က္၀န္းခပ္နက္နက္ေတြနဲ႔
အိပ္မက္ေတြကို ဖန္ဆင္း
အနာဂတ္ေတြကို အသက္သြင္းတဲ့
ငါ့သူငယ္ခ်င္းေရ
မင္းမသိတဲ့
မင္းမၾကည့္တဲ့
ငါ့မ်က္၀န္းေတြထဲမွာေတာ့
တစ္စံုတစ္ခုကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း
အျဖဴေရာင္ ရင္ခုန္သံေတြ
အမ်ားအျပား ဆင္ယင္လုိ႔
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ
ပုပ္သိုးတတ္တဲ့အရာမဟုတ္ေပမယ့္
ၾကာၾကာထားလုိ႔ေတာ့
မေကာင္းဘူးထင္တယ္ေနာ္။
Tuesday, November 9, 2010
Saturday, September 18, 2010
ေခ်ာကလက္ေရာင္ မိုးစက္မ်ား
ဂ်ဴလိုင္မိုးစက္ေတြၾကား
အညိဳေရာင္ မ်က္၀န္းပိုင္ရွင္ေလး
အမွတ္တမဲ့ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။
ေက်ာင္းေခါင္းမိုးေပၚ
မိုးစက္ေတြ က ခုန္တဲ့ေန႔ကေပါ့
သူ႔ကို ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်မွာ
သူ႔နာမည္နဲ႔ တယ္လီဖုန္းေခၚေနမိတယ္
အေတြးထဲ
သူ႔ ရယ္သံလြင့္လြင့္ေလး ၾကားေနသေရြ႕
အိပ္မက္ထဲ
သူ႔ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလး ရေနသေရြ႕
စိတ္ကူးထဲ
ဇာတ္လမ္းဆင္တာေတာင္မွ
ဘယ္လိုမွ မနီးစပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး
ကိုယ့္ဘ၀က
“ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိအဆင့္” တဲ့လား
မေတာ္တဆသာဆိုတယ္
ႏွလံုးသားက ရစရာမရွိေတာ့ဘူး
သိမ္ငယ္ျခင္းဟာ
ငါ့တစ္ကိုယ္လံုး စိုရႊဲခဲ့ၿပီ။
ၾကယ္စင္ေလး
(ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ ဘာရယ္မဟုတ္ မိုးကုန္ခါနီးမွ ... ေရးခ်င္လာတာနဲ႔ မွတ္မိသေလာက္ ျပန္စဥ္းစားၿပီး ေရးထားတာပါ။)
အညိဳေရာင္ မ်က္၀န္းပိုင္ရွင္ေလး
အမွတ္တမဲ့ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။
ေက်ာင္းေခါင္းမိုးေပၚ
မိုးစက္ေတြ က ခုန္တဲ့ေန႔ကေပါ့
သူ႔ကို ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်မွာ
သူ႔နာမည္နဲ႔ တယ္လီဖုန္းေခၚေနမိတယ္
အေတြးထဲ
သူ႔ ရယ္သံလြင့္လြင့္ေလး ၾကားေနသေရြ႕
အိပ္မက္ထဲ
သူ႔ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလး ရေနသေရြ႕
စိတ္ကူးထဲ
ဇာတ္လမ္းဆင္တာေတာင္မွ
ဘယ္လိုမွ မနီးစပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး
ကိုယ့္ဘ၀က
“ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိအဆင့္” တဲ့လား
မေတာ္တဆသာဆိုတယ္
ႏွလံုးသားက ရစရာမရွိေတာ့ဘူး
သိမ္ငယ္ျခင္းဟာ
ငါ့တစ္ကိုယ္လံုး စိုရႊဲခဲ့ၿပီ။
ၾကယ္စင္ေလး
(ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ ဘာရယ္မဟုတ္ မိုးကုန္ခါနီးမွ ... ေရးခ်င္လာတာနဲ႔ မွတ္မိသေလာက္ ျပန္စဥ္းစားၿပီး ေရးထားတာပါ။)
Wednesday, September 15, 2010
အႏိႈင္းမဲ့အခ်စ္
ငါ့ ႏွလံုးသား ေလာင္ကၽြမ္းလုိ႔
“ျပာ” ျဖစ္သြားခဲ့ေတာင္
ငါ မင္းကို ခ်စ္ေနမယ္။
ငါက မင္း “စားသံုးမယ့္”
ေခ်ာကလက္ တစ္ေတာင့္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။
ငါ့အခ်စ္ေတြက
မင္း “ဖတ္ေနတဲ့”
၀တၳဳတစ္ပုဒ္လို
စြဲမက္ဖုိ႔ ေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းမယ္။
ငါကေတာ့
“...........” ေတြလို အခ်စ္ေတြနဲ႔
မင္းကို ႐ူးသြပ္ေနရင္းနဲ႔ေပါ့။ ။
“ျပာ” ျဖစ္သြားခဲ့ေတာင္
ငါ မင္းကို ခ်စ္ေနမယ္။
ငါက မင္း “စားသံုးမယ့္”
ေခ်ာကလက္ တစ္ေတာင့္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။
ငါ့အခ်စ္ေတြက
မင္း “ဖတ္ေနတဲ့”
၀တၳဳတစ္ပုဒ္လို
စြဲမက္ဖုိ႔ ေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းမယ္။
ငါကေတာ့
“...........” ေတြလို အခ်စ္ေတြနဲ႔
မင္းကို ႐ူးသြပ္ေနရင္းနဲ႔ေပါ့။ ။
အျဖဴေရာင္လက္ေဆာင္
ဆံုမွတ္တစ္ခုမွ ေ၀းရာဆီသုိ႔
တို႔တစ္ေတြ ခရီးႏွင္ၾကရင္း
မင္းရင္မွာ အဆိပ္သင့္ခဲ့ရင္
ခပ္ဖြဖြ ငို႐ိႈက္လုိက္ပါ
မင္းအနားကို
ကိုယ္အေရာက္လာခဲ့ပါ့မယ္
ကိုယ္က
မင္းအတြက္
ထာ၀ရလက္ေဆာင္တစ္ခုပါ။ ။
ၾကယ္စင္
တို႔တစ္ေတြ ခရီးႏွင္ၾကရင္း
မင္းရင္မွာ အဆိပ္သင့္ခဲ့ရင္
ခပ္ဖြဖြ ငို႐ိႈက္လုိက္ပါ
မင္းအနားကို
ကိုယ္အေရာက္လာခဲ့ပါ့မယ္
ကိုယ္က
မင္းအတြက္
ထာ၀ရလက္ေဆာင္တစ္ခုပါ။ ။
ၾကယ္စင္
အတိုအစမ်ား (၁)
ဘ၀က ပိန္ေတာ့
အခ်စ္က ခဏခဏ
ေခ်ာင္းဆိုးတယ္။ (၂၄.၁.၂၀၀၅)
ခ်စ္ျခင္းေတြ အထားမွားလုိ႔
အိပ္မက္ေတြ ပုပ္သိုးတဲ့ညက
အသိမ္းအဆည္းမတတ္တဲ့ ရင္ခြင္နဲ႔
ညစာ ငတ္ခဲ့ရတယ္။ (၂၅-၄-၂၀၀၆)
ထင္ရာမစိုင္းနဲ႔။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေ၀ဖန္ပါ။
မေကာင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္းေရွာင္ပါ။
အေျခအေန ပိုေကာင္းခ်င္ရင္ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားပါ။ (၂၆-၆-၂၀၀၇)
ဒီလိုနဲ႔
အတိုအစေတြနဲ႔
ေပပြ ေနခဲ့တယ္။
ၾကယ္စင္
အခ်စ္က ခဏခဏ
ေခ်ာင္းဆိုးတယ္။ (၂၄.၁.၂၀၀၅)
ခ်စ္ျခင္းေတြ အထားမွားလုိ႔
အိပ္မက္ေတြ ပုပ္သိုးတဲ့ညက
အသိမ္းအဆည္းမတတ္တဲ့ ရင္ခြင္နဲ႔
ညစာ ငတ္ခဲ့ရတယ္။ (၂၅-၄-၂၀၀၆)
ထင္ရာမစိုင္းနဲ႔။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေ၀ဖန္ပါ။
မေကာင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္းေရွာင္ပါ။
အေျခအေန ပိုေကာင္းခ်င္ရင္ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားပါ။ (၂၆-၆-၂၀၀၇)
ဒီလိုနဲ႔
အတိုအစေတြနဲ႔
ေပပြ ေနခဲ့တယ္။
ၾကယ္စင္
ေ၀းလြင့္ျခင္းေန႔စြဲမ်ား
ျပတ္စဲျခင္းက
ခ်ဳိမလား၊ ခါးမလား
မထင္မွတ္ဘဲ ရွည္လာတဲ့ ဆံပင္ေတြ
ျဖတ္လိုက္ၿပီ။
ငါေပ်ာ္ရႊင္တယ္
မေပ်ာ္ရႊင္ဘူးဆိုတာေတာ့
လၹက္ရည္ဆိုင္ေတြသိတယ္
ၿမိဳ႕ရဲ႕လမ္းေတြ သိတယ္။
အမွန္အတိုင္း မသိႏုိင္တဲ့
သံသယေတြက အံု႔ဆိုင္းလုိ႔
စကားလံုးတစ္ခ်ဳိ႕နဲ႔
ငါ့အေပၚ “မင္း” ထစ္ခ်ဳန္းခဲ့တယ္။
တိတ္ဆိတ္ျခင္းဟာ
ငါ ေရးသားေတာ့မယ့္
အေၾကာင္းအရာပဲ
မရြာႏိုင္တဲ့မိုးဟာ “အလြမ္း” ပဲ ျဖစ္မယ္။
ၾကယ္စင္
ခ်ဳိမလား၊ ခါးမလား
မထင္မွတ္ဘဲ ရွည္လာတဲ့ ဆံပင္ေတြ
ျဖတ္လိုက္ၿပီ။
ငါေပ်ာ္ရႊင္တယ္
မေပ်ာ္ရႊင္ဘူးဆိုတာေတာ့
လၹက္ရည္ဆိုင္ေတြသိတယ္
ၿမိဳ႕ရဲ႕လမ္းေတြ သိတယ္။
အမွန္အတိုင္း မသိႏုိင္တဲ့
သံသယေတြက အံု႔ဆိုင္းလုိ႔
စကားလံုးတစ္ခ်ဳိ႕နဲ႔
ငါ့အေပၚ “မင္း” ထစ္ခ်ဳန္းခဲ့တယ္။
တိတ္ဆိတ္ျခင္းဟာ
ငါ ေရးသားေတာ့မယ့္
အေၾကာင္းအရာပဲ
မရြာႏိုင္တဲ့မိုးဟာ “အလြမ္း” ပဲ ျဖစ္မယ္။
ၾကယ္စင္
Sunday, August 22, 2010
အလင္းအိပ္မက္ ေပ်ာက္ဆံုးခ်ိန္ (၂)
ထြက္သြားပါ
မင္းရဲေနာက္
အေျပး မလိုက္မိေအာင္
ငါ့ေျခေထာက္ေတြ ျဖတ္ထားတယ္။
ေမ့ပါ
မင္းအနာဂတ္ေတြ
လင္းလက္မယ္ဆို
ငါက “ည” အျဖစ္ခံလိုက္မယ္
ရက္စက္ပါ
မင္း Operation လုပ္ဖုိ႔
ငါ့ ႏ်လံုးသားကို ဆြဲထုတ္
“အလြမ္းေဆးရည္” ေတြ စိမ္ထားတယ္။
မုန္းပါ
ေၾကြက်တဲ့ သစ္ရြက္ေတြေတာင္
ငါ့မ်က္ႏွာကို ျဖတ္႐ိုက္တယ္။
ငါးရက္လံုးလံုး
အစာအငတ္ခံ ထားခဲ့ၿပီးမွ
ေကၽြးခဲ့တဲ့ ညေနစာက
တစ္သက္စာလား
ငါ့မ်က္ႏွာသစ္ေရ ကေတာင္
သူ႔ကိုယ္သူ သန္႔စင္ေအာင္လုိ႔တဲ့
ေျမျပင္မွာ လူးလြန္႔ၾကတယ္
ဘာကိုမွ မေတာင္းဆိုလိုပါဘူးကြာ
ငါ့ဘ၀ကိုသာ
ငါ့လက္ထဲ ျပန္ထည့္ေပးပါ။
ၾကယ္စင္ေလး
မင္းရဲေနာက္
အေျပး မလိုက္မိေအာင္
ငါ့ေျခေထာက္ေတြ ျဖတ္ထားတယ္။
ေမ့ပါ
မင္းအနာဂတ္ေတြ
လင္းလက္မယ္ဆို
ငါက “ည” အျဖစ္ခံလိုက္မယ္
ရက္စက္ပါ
မင္း Operation လုပ္ဖုိ႔
ငါ့ ႏ်လံုးသားကို ဆြဲထုတ္
“အလြမ္းေဆးရည္” ေတြ စိမ္ထားတယ္။
မုန္းပါ
ေၾကြက်တဲ့ သစ္ရြက္ေတြေတာင္
ငါ့မ်က္ႏွာကို ျဖတ္႐ိုက္တယ္။
ငါးရက္လံုးလံုး
အစာအငတ္ခံ ထားခဲ့ၿပီးမွ
ေကၽြးခဲ့တဲ့ ညေနစာက
တစ္သက္စာလား
ငါ့မ်က္ႏွာသစ္ေရ ကေတာင္
သူ႔ကိုယ္သူ သန္႔စင္ေအာင္လုိ႔တဲ့
ေျမျပင္မွာ လူးလြန္႔ၾကတယ္
ဘာကိုမွ မေတာင္းဆိုလိုပါဘူးကြာ
ငါ့ဘ၀ကိုသာ
ငါ့လက္ထဲ ျပန္ထည့္ေပးပါ။
ၾကယ္စင္ေလး
အလင္းအိပ္မက္ေပ်ာက္ဆံုးခ်ိန္ (၁) (သို႔မဟုတ္) စႀကၤန္ (၁) မွ ငို႐ိႈက္သံ
ေကာင္းကင္ထိ ထိုးေဖာက္ေနတဲ့
အဲဒီ ဂံုး(ခံုး)တံတားထိပ္က
ငါတုိ႔ေျခရာေတြ
ေလးကိုင္းသ႑ာန္ ၀င့္ၾကြားေနတဲ့
မိုးခို ပလက္ေဖာင္း အမိုးေအာက္က
ငါတို႔ စကားသံေတြ
ဂံုးတံတားေအာက္ အေမွာင္ရိပ္ထဲ
ဘယ္ညာခ်ဳိးေကြ႕ ေလွခါးထက္က
ငါတို႔ ရယ္ေမာသံေတြ
ရန္ကုန္ေရ ...
ဘူတာႀကီး ဂံုး(ခံုး)တံတားေရ ...
ေဟာဒီရင္မွာ ေလျပည္တစ္ခ်က္ ေ၀့သလိုပါပဲ။
ဖမ္းဆုပ္လု႔ိမရတဲ့ အရာေတြထဲမွာ
မင္းအၿပဳံးနဲ႔ ငါ့မ်က္ရည္ေတြပါတယ္
၀ိဥာဥ္လြတ္စိတ္ေၾကာင့္
ရခဲတဲ့ ဒဏ္ရာကို ခဏေမ့
အားတင္းၿပီး မင္းကိုရွာ
မႈန္၀ါး၀ါးပံုရိပ္
ျပာလဲလဲ့ည
အဲဒီညကိုက ခါးေနတာ။
ေပ်ာက္ဆံုးေတာမယ့္ ငါ့မနက္ျဖန္ကို
မင္းပဲ ခိုးယူသြားတာလား
ငါကပဲ ခုိးေပးမိတာလား
ဆယ္ျပာသယ္(သည္) လင္ေပ်ာက္သလို
ရွာလိုက္ရတဲ့ မင္း ဦးထုပ္တစ္လံုးဟာလည္း
ထိေတြ႕ခြင့္ေလးေတာင္ မရခဲ့ဘူး
ငါ့ကို သနားတဲ့ ဂိတ္ေစာင့္ေတြက
လက္ထိပ္မခတ္ဘဲ လႊတ္ခဲ့တာေတာင္
ငါက “မင္းရဲ႕ အက်ဥ္းသား” ေလ။
နပိုလီယံထက္ ၅ မိနစ္တန္ဖိုးကိုနားလည္
ငါတို႔ ေ၀းသြားေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ေလးအတြင္း
သံကို သံက တြန္းပို႔သံၾကားခ်ိန္
ျဖတ္ခနဲေပ်ာက္သြားတဲ့ ငါ့အလင္းေရာင္
တုန္ေနတဲ့ ဒူးေတြထိန္းထား
မႈန္ေနတဲ့ မ်က္လံုေတြ၀ါးသြား
ခုန္ေနတဲ့ ရထားေတြ ေ၀းသြား
ဘူတာ႐ံုေလး တိတ္ဆိတ္ခ်ိန္ထိ
မင္းက ငါနဲ႔ ေ၀း... ေ၀း... ေ၀း...ေ၀း သြားခဲတာ
အဲဒီမွာ ငါကိုယ္တိုင္ မီးသၿဂိဳလ္ၿပီး
ငါကိုယ္တိုင္ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့တာ
အဲဒီ စႀကၤန္ (၁) မွာေပါ့။ ။
ၾကယ္စင္ေလး
၂၀၀၆ ခုႏွစ္က မႏ ၱေလးကို အလုပ္တာ၀န္နဲ႔ ထြက္သြားရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအ၀င္းအတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုယ္စား ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ (၂၇-၆-၂၀၀၆)
အဲဒီ ဂံုး(ခံုး)တံတားထိပ္က
ငါတုိ႔ေျခရာေတြ
ေလးကိုင္းသ႑ာန္ ၀င့္ၾကြားေနတဲ့
မိုးခို ပလက္ေဖာင္း အမိုးေအာက္က
ငါတို႔ စကားသံေတြ
ဂံုးတံတားေအာက္ အေမွာင္ရိပ္ထဲ
ဘယ္ညာခ်ဳိးေကြ႕ ေလွခါးထက္က
ငါတို႔ ရယ္ေမာသံေတြ
ရန္ကုန္ေရ ...
ဘူတာႀကီး ဂံုး(ခံုး)တံတားေရ ...
ေဟာဒီရင္မွာ ေလျပည္တစ္ခ်က္ ေ၀့သလိုပါပဲ။
ဖမ္းဆုပ္လု႔ိမရတဲ့ အရာေတြထဲမွာ
မင္းအၿပဳံးနဲ႔ ငါ့မ်က္ရည္ေတြပါတယ္
၀ိဥာဥ္လြတ္စိတ္ေၾကာင့္
ရခဲတဲ့ ဒဏ္ရာကို ခဏေမ့
အားတင္းၿပီး မင္းကိုရွာ
မႈန္၀ါး၀ါးပံုရိပ္
ျပာလဲလဲ့ည
အဲဒီညကိုက ခါးေနတာ။
ေပ်ာက္ဆံုးေတာမယ့္ ငါ့မနက္ျဖန္ကို
မင္းပဲ ခိုးယူသြားတာလား
ငါကပဲ ခုိးေပးမိတာလား
ဆယ္ျပာသယ္(သည္) လင္ေပ်ာက္သလို
ရွာလိုက္ရတဲ့ မင္း ဦးထုပ္တစ္လံုးဟာလည္း
ထိေတြ႕ခြင့္ေလးေတာင္ မရခဲ့ဘူး
ငါ့ကို သနားတဲ့ ဂိတ္ေစာင့္ေတြက
လက္ထိပ္မခတ္ဘဲ လႊတ္ခဲ့တာေတာင္
ငါက “မင္းရဲ႕ အက်ဥ္းသား” ေလ။
နပိုလီယံထက္ ၅ မိနစ္တန္ဖိုးကိုနားလည္
ငါတို႔ ေ၀းသြားေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ေလးအတြင္း
သံကို သံက တြန္းပို႔သံၾကားခ်ိန္
ျဖတ္ခနဲေပ်ာက္သြားတဲ့ ငါ့အလင္းေရာင္
တုန္ေနတဲ့ ဒူးေတြထိန္းထား
မႈန္ေနတဲ့ မ်က္လံုေတြ၀ါးသြား
ခုန္ေနတဲ့ ရထားေတြ ေ၀းသြား
ဘူတာ႐ံုေလး တိတ္ဆိတ္ခ်ိန္ထိ
မင္းက ငါနဲ႔ ေ၀း... ေ၀း... ေ၀း...ေ၀း သြားခဲတာ
အဲဒီမွာ ငါကိုယ္တိုင္ မီးသၿဂိဳလ္ၿပီး
ငါကိုယ္တိုင္ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့တာ
အဲဒီ စႀကၤန္ (၁) မွာေပါ့။ ။
ၾကယ္စင္ေလး
၂၀၀၆ ခုႏွစ္က မႏ ၱေလးကို အလုပ္တာ၀န္နဲ႔ ထြက္သြားရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအ၀င္းအတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုယ္စား ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ (၂၇-၆-၂၀၀၆)
အေ၀းေရာက္လိႈင္း
ခံစားမႈေတြ
သက္သာေအာင္
အလြမ္းထင္စေတြနဲ႔ မီးေမႊး
တစ္ကိုယ္ေတာ္ မီးလံႈခဲ့ပါရဲ႕
တမ္းတျခင္းလည္း
ျပာအတိ မျဖစ္ခဲ့။
ဒဏ္ရာေတြလည္း
မေလာင္ကၽြမ္းခဲ့။
ေတာင္တသံေတြ ... ညံလို႔။
ေလညွင္းေတြ ... တိုးေ၀ွ႔လုိ႔။
ညေနခင္းေတြ ... ငိုလုိ႔။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဟိုး..အေ၀းက အၿပံဳးကို
ဖန္ဆင္းေသာ္
တိမ္စိုင္တို႔ျဖစ္၍
တစိမ့္စိမ့္
........ မိုးေတြ .... ရြာလုိ႔။
ငယ္ဇင္လင္းဦး
အာစီ-တူးမွာ ေက်ာင္းတက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္း ေဇာ္ေထြးရဲ႕ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ကဗ်ာေလးကို ျပန္တင္ထားပါတယ္။
သက္သာေအာင္
အလြမ္းထင္စေတြနဲ႔ မီးေမႊး
တစ္ကိုယ္ေတာ္ မီးလံႈခဲ့ပါရဲ႕
တမ္းတျခင္းလည္း
ျပာအတိ မျဖစ္ခဲ့။
ဒဏ္ရာေတြလည္း
မေလာင္ကၽြမ္းခဲ့။
ေတာင္တသံေတြ ... ညံလို႔။
ေလညွင္းေတြ ... တိုးေ၀ွ႔လုိ႔။
ညေနခင္းေတြ ... ငိုလုိ႔။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဟိုး..အေ၀းက အၿပံဳးကို
ဖန္ဆင္းေသာ္
တိမ္စိုင္တို႔ျဖစ္၍
တစိမ့္စိမ့္
........ မိုးေတြ .... ရြာလုိ႔။
ငယ္ဇင္လင္းဦး
အာစီ-တူးမွာ ေက်ာင္းတက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္း ေဇာ္ေထြးရဲ႕ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ကဗ်ာေလးကို ျပန္တင္ထားပါတယ္။
အျဖဴေရာင္မယ္လိုဒီ
နံနက္ခင္းတစ္ခု ထြန္းကားလာသလိုမ်ဳိး
႐ိုး႐ိုးေလးအစျပဳတဲ့ လင္းလက္မႈမွာ
တစ္ေယာက္ႏွလံုးသားကို တစ္ေယာက္ျမင္ခြင့္ရႏိုင္ပါရဲ႕
ရင္တံခါးကို ေစ့ထားခဲ့တယ္။
ဒဂၤါး၀ိုင္းဆန္တဲ့ နီးစပ္မႈမွာ ပါးလႊာေပမယ့္ မၿဖိဳလဲႏိုင္ခဲ့တဲ့ နံရံကို
ငါတို႔မ်က္လံုးေတြထဲ ငါတို႔ပဲ ထည့္မိၾက
ဒီလိုနဲ႔
သံေယာဇဥ္စစ္စစ္ကို အထပ္ထပ္ လြန္းတင္က်စ္ခဲ့ၾကတယ္။
လက္၀ါးခ်င္း႐ိုက္သံကို ေက်နပ္တတ္႐ံု
ရယ္စရာေတြနဲ႔ ေမာစရာကို ဖံုးကြယ္တတ္႐ံု
ေကာ္ဖီေႏြးေႏြးရွိတဲ့ ေဆာင္းရာသီကို ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ႏွစ္သက္တတ္႐ံုထက္
ငါတို႔ႏွလံုးငားခ်င္း တံတားမထိုးႏိုင္ခဲ့ဘူးဆုိေပမယ့္
ခရီးမေပါက္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔
ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ စိုက္ခင္းက ထြန္းကားလို႔ေပါ့ ..
လိုအပ္ရင္ေတာ့ အဆိပ္ခြက္ကိုေတာင္ ေသာက္၀ံ့ၾကေပမယ့္
မျမင္ရတဲ့ လိုအပ္မႈကို ငတ္မြတ္စြာ ျငင္းပယ္ရင္း
ကိုယ္ပိုင္စီရင္မႈကို ျပ႒ာန္းထားၾကတယ္ေလ။
ဒီလိုနဲ႔
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးေန႔ကို တစ္ေယာက္က မွတ္မိခဲ့တယ္
တစ္ေယာက္ရဲ႕ အရသာကို တစ္ေယာက္က နားလည္ခဲ့တယ္
တစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ကို တစ္ေယာက္က နိမိတ္သိခဲ့တယ္
ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ
ငါတုိ႔သံစဥ္က ခ်ဳိၿမိန္လို႔ေပါ့။
ခရီးတစ္ခုအဆံုးထိ
ငါတို႔ေတြ နီးစပ္ခိုင္မာခဲ့တဲ့ “မယ္လိုဒီ” ကို
ကမာၻသစ္ရဲ႕ ေက်ာက္စာျဖဴမွာ ေရးထိုးလုိက္ၾကစို႔
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ မဟုတ္လား ေကာင္မေလးရယ္ ..
အယ္လ္ေစတန္
(နံရံပါးပါးျခားၿပီး နီးစပ္ေနၾကသူမ်ားသုိ႔)
႐ိုး႐ိုးေလးအစျပဳတဲ့ လင္းလက္မႈမွာ
တစ္ေယာက္ႏွလံုးသားကို တစ္ေယာက္ျမင္ခြင့္ရႏိုင္ပါရဲ႕
ရင္တံခါးကို ေစ့ထားခဲ့တယ္။
ဒဂၤါး၀ိုင္းဆန္တဲ့ နီးစပ္မႈမွာ ပါးလႊာေပမယ့္ မၿဖိဳလဲႏိုင္ခဲ့တဲ့ နံရံကို
ငါတို႔မ်က္လံုးေတြထဲ ငါတို႔ပဲ ထည့္မိၾက
ဒီလိုနဲ႔
သံေယာဇဥ္စစ္စစ္ကို အထပ္ထပ္ လြန္းတင္က်စ္ခဲ့ၾကတယ္။
လက္၀ါးခ်င္း႐ိုက္သံကို ေက်နပ္တတ္႐ံု
ရယ္စရာေတြနဲ႔ ေမာစရာကို ဖံုးကြယ္တတ္႐ံု
ေကာ္ဖီေႏြးေႏြးရွိတဲ့ ေဆာင္းရာသီကို ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ႏွစ္သက္တတ္႐ံုထက္
ငါတို႔ႏွလံုးငားခ်င္း တံတားမထိုးႏိုင္ခဲ့ဘူးဆုိေပမယ့္
ခရီးမေပါက္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔
ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ စိုက္ခင္းက ထြန္းကားလို႔ေပါ့ ..
လိုအပ္ရင္ေတာ့ အဆိပ္ခြက္ကိုေတာင္ ေသာက္၀ံ့ၾကေပမယ့္
မျမင္ရတဲ့ လိုအပ္မႈကို ငတ္မြတ္စြာ ျငင္းပယ္ရင္း
ကိုယ္ပိုင္စီရင္မႈကို ျပ႒ာန္းထားၾကတယ္ေလ။
ဒီလိုနဲ႔
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးေန႔ကို တစ္ေယာက္က မွတ္မိခဲ့တယ္
တစ္ေယာက္ရဲ႕ အရသာကို တစ္ေယာက္က နားလည္ခဲ့တယ္
တစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ကို တစ္ေယာက္က နိမိတ္သိခဲ့တယ္
ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ
ငါတုိ႔သံစဥ္က ခ်ဳိၿမိန္လို႔ေပါ့။
ခရီးတစ္ခုအဆံုးထိ
ငါတို႔ေတြ နီးစပ္ခိုင္မာခဲ့တဲ့ “မယ္လိုဒီ” ကို
ကမာၻသစ္ရဲ႕ ေက်ာက္စာျဖဴမွာ ေရးထိုးလုိက္ၾကစို႔
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ မဟုတ္လား ေကာင္မေလးရယ္ ..
အယ္လ္ေစတန္
(နံရံပါးပါးျခားၿပီး နီးစပ္ေနၾကသူမ်ားသုိ႔)
Saturday, August 21, 2010
ကံဆိုးသူ
ဖ႐ိုဖရဲပါပဲ
အခ်စ္အတြက္ လွမ္းလိုက္ေသာ
ေျခလွမ္းတိုင္း ခ်ိ, နဲ႔
တံခါး၀ကို တြန္းဖြင့္မယ္ႀကံတုန္းမွာပဲ
မင္းတုပ္က သူ႔အလိုလို
ျပဳတ္က်လာတယ္။
ၾကယ္စင္ေလး
(ႀကိဳက္မိတဲ့ အၾကည္ေတာ္ရဲ႕ စာသားေလးပါ။ ကံဆိုးသူလု႔ိ ေခါင္းစဥ္ေပးၿပီး တင္ထားမိတယ္။)
အခ်စ္အတြက္ လွမ္းလိုက္ေသာ
ေျခလွမ္းတိုင္း ခ်ိ, နဲ႔
တံခါး၀ကို တြန္းဖြင့္မယ္ႀကံတုန္းမွာပဲ
မင္းတုပ္က သူ႔အလိုလို
ျပဳတ္က်လာတယ္။
ၾကယ္စင္ေလး
(ႀကိဳက္မိတဲ့ အၾကည္ေတာ္ရဲ႕ စာသားေလးပါ။ ကံဆိုးသူလု႔ိ ေခါင္းစဥ္ေပးၿပီး တင္ထားမိတယ္။)
အေနအထိုင္မတတ္တဲ့ ၾကယ္
သည္မွာ သခင္ ..
သခင္ေလွ်ာက္နင္း
ႏွင္းပန္းခင္းေတြ
မ်က္စိတဆံုး
ၾကည့္ပါဦး
သခင့္ေခါင္းလည္း ပန္းေတြေ၀။
ေ၀သည္ျငားလည္း
ရင္တြင္းပန္းတို႔
ပန္ေစဦးေတာ့
သီကံုးမိေသာ္
ႏွင္းဆီဆိပ္တို႔ သင့္ေလၿပီ။
ၾကယ္စင္ေလး
သခင္ေလွ်ာက္နင္း
ႏွင္းပန္းခင္းေတြ
မ်က္စိတဆံုး
ၾကည့္ပါဦး
သခင့္ေခါင္းလည္း ပန္းေတြေ၀။
ေ၀သည္ျငားလည္း
ရင္တြင္းပန္းတို႔
ပန္ေစဦးေတာ့
သီကံုးမိေသာ္
ႏွင္းဆီဆိပ္တို႔ သင့္ေလၿပီ။
ၾကယ္စင္ေလး
Subscribe to:
Posts (Atom)
